5. april u 20h, Bitef teatar
Koprodukcija Bitef teatra i Stanice Servisa za savremeni ples
Autori: Dušan Murić, Jovana Rakić, Marko Milić
Izvođači: Nemanja Bošković, Ana Zagorac Ignjatović, Katarina Ilijašević, Miloš Janjić, Jana Milenković, Nina Pantović, Miona Petrović, Tamara Pjević, Danka Sekulović, Hristina Šormaz, Boris Vidaković, Nikola Živković
Kostimograf: Đorđe Tešić
Kompozitor: Bojan Palikuća
Video art: Jovan Nedeljković, Marko Bogunović, Marta Mandić
Godina bez leta bavi se temama romana “Frankenštajn – moderni Prometej” Meri Šeli. Uzimajući u obzir istorijske okolnosti u kojima je delo nastalo, prirodne događaje poput erupcije vulkana, odjeke industrijskih revolucija od tada do danas, ali i stvaranje i prekide odnosa i veza, koreografi su radili na hiperprodukciji materijala iz tri različite perspektive. Frankenštajnovsko kombinovanje pri spajanju ovih materijala, šavove čini vidljivim, a svako izvođenje drugačijim.
Propitujući neuspeh u kontekstu umetničkog i naučnog rada, praksi i uslova, koristeći ples i druge medije, bavi se nesavršenošću ljudi i ideja i nedoslednošću koja se krije u svakoj odluci. Odnos stvaraoca i stvorenog, žudnja za vrlinom/progresom koja vodi u nesreću/kaznu.
Predstava, nastala u okviru projekta Frankenštajn, u kontekstu umetničke produkcije posvećena je problematizovanju ideja poput upornosti, doslednosti i čežnje za zadovoljenjem potreba.
Nesavršenost kao prostor strategije, prostor za donošenje odluka i preuzimanje inicijative koja nije opterećena obaveznim potvrđivanjem uspeha upravo je prostor u kojem umetnici okupljeni na projektu postoje i rade.
Predstava Godina bez letauzbudljiv je umetnički i producentski poduhvat Bitef teatra, koji povezuje igrače okupljene oko Bitef dens kompanije i izvođače plesne scene, okupljene oko Stanice, Servisa za savremenu igru.
Ova predstava okuplja i tri zanimljiva autora nezavisne scene, različitih poetika i rukopisa, ali sličnog odnosa prema temi kojom se bave i sličnih senzibiliteta kada je u pitanju pravac razvoja plesne scene, njena estetika i forma. Balansirajući između svedenog i raspuštenog pokreta, fiksiranog materijala i improvizacije, oni grade zanimljivu scensku strukturu. Zajedničke tačke i uporišta su im potreba da se bave društveno relavatnim pitanjima i problemima, ali i da scenski jezik radikalizuju i ogole.
U polju potpune umetničke sloboda, radeći na predstavi, autori i izvođači pružaju otpor ideji savršenstva, uspeha i nužnog kreiranja proizvoda poželjnog na tržištu, već propituju svoje ideje, zamisli i stavove o umetničkom delovanju, podstičući na taj način inventivnost i kreativnost svojih izvođača.
Jelena Kajgo
